ქართული ფუტკრის მეურნეობრივად სასარგებლო ნიშან-თვისების გამოკვლევამდე (მე-19 საუკუნის დასასრულს). მსოფლიოში გავრცელებულ ფუტკრებს შორის ყველაზე თვინიერად და მაღალპროდუქტიულადითვლებოდა იტალიური ფუტკარი. ევროპის ცენტრთან სიახლოვის გამო, იტალიური დედა ფუტკრების შეყვანა ევროპაში 75 წლით ადრე დაიწყო, ვიდრე ქართული ფუტკრისა.
1886 წლიდან საფუძველი ეყრება საქართველოში ქართული ფუტკრის დედების გამოსაყვანი საჯიშეების ჩამოყალიბებას. საჯიშეები ჩამოყალიბდა სოხუმში, ბორჯომში, ახალციხეში, ახალ ათონში, გორში, ქუთაისში, გაგრაში, სოჭში, ბათუმსა დამცხეთაში. თბილისში საჯიშე ჩამოყალიბდა 1893 წელს.
1928 წელს დიდი მუშაობა ჩატარდა საქართველოში გავრცელებული ფუტკრის შესწავლის მიზნით. ექპედიციის მასალების მიხედვით ქართული ფუტკრის აფხაზური პოპულაციის ხორთუმის სიგრძე 7.01 მმ-ს შეადგენს, მეგრულის _ 7.10 მმ-ს,სვანურის _ 6.89 მმ-ს და იმერულის _ 6.89 მმ-ს.
ქართული ფუტკრის დამახასიათებელი საშუალო მაჩვენებლები:
შეფერილობა _ რუხი
ხორთუმის სიგრძე _ 7.20 მმ.
პროდუქტიულობა _ 17.31 კგ.
საშუალო დღეღამური კვერცხმდებლობა _ 1160 ც.
ფრთის სიგრძე _ 9.45 მმ.
ფრთის სიგანე _ 3.22 მმ.
ზამთარგამძლეობა _ კარგი
თვინიერება _ თვინიერი.
No comments:
Post a Comment